#201, I Want to Hold Your Hand - Marie Force (Green Mountain #2)

        Şimdilerde otuz beş yaşında olan Hannah Abbott Guthrie's kocası, yedi yıl önce Irak’ta şehit olmuştur. Aradan geçen bunca yıldan sonra Hannah hala ilerlemeye hazır hissedip hissetmediğinden emin değildir. Ailecek dışarı eğlenmeye çıktıkları bir akşam, tüm kasabanın ondan hoşlandığını bildiği Nolan Roberts ile dans ederler ve gecenin sonunda da öpüşürler. Nolan ie Hannah çocukluklarından beri arkadaşlardır, Hannah'nın kocası Caleb yaşarken de Nolan onun en yakın arkadaşlarındandır. 

        Duygusal açıdan hala kırılgan olan Hannah, öpüştükleri o akşamdan sonra Nolan'dan olabildiğince kaçmaya çalışır. Ta ki kasabadan ayrılması gereken bir gün arabası çalışmamaya karar verene kadar. Buralardaki tek mekanik Nolan olduğundan Hannah onu arar, Nolan arabasını tamir eder ve aralarında biraz garip sayılabilecek bir konuşma geçer. Sonrasında Hannah fark eder ki, Nolan yıllardır onun yanındadır. Hannah onu ne kadar iterse itsin Nolan onu hep sabırla beklemiştir. Bundan ve sonrasında buluştuğu kiz arkadaş grubunun da desteğiyle Nolan ile buluşmaya karar verir.

        Hannah kendi içinde bu karari aldığından sonra gerçekleşen bazı olaylar, evrenden ona artık hayatında ilerlemesi için gönderilen işaretler niteliğindedir.  

        Çok sevdiğin kişilerin kaybı, yıllarca karşındaki kişinin sana hazır olmasını beklemek, güven ve saygı içeren hoş bir kitaptı. Serinin ilk kitabındaki gibi iki karakterin birbirini tanımaya çalışması yoktu, Hannah ve Nolan çocukluklarından beri arkadaşlardı. Nolan son beş yıldır, sabırla Hannah'yı bekliyordu ve bu konuda da hiçbir girişimde bulunmamıştı. Bence bu çok takdir edilesi bir davranıştı. Nolan'ın sakin kişiliğinin, kocasının bitmeyen enerjisinden sonra, Hannah'nın tam ihtiyacı olan şey olduğunu anlayabiliyordunuz.

        Her ne kadar en sonunda Nolan'ın babası ya da Nolan'ın araba yarışı hobisi yüzünden bazı problemler çıkacağını düşünsem de beklediğim gibi olmadı. Eğer kitap uzatılmak istenseydi benim düşündüğüm gibi ilerlenebilirdi ama anladığım kadarıyla Marie Force, fazla aksiyona girmeden, duygusal, sakin kitaplar yazıyordu. Her şekilde okunması kolay ve hızlı bir kitap oldu. Küçük kasabada fazla olay olmaması beklediğim bir durumdu. Bazı yönlerden bakıldığında böylesi fazla olaysız sakin hayatlarda ayrı bir güzellik vardı. 

        "You didn’t do anything wrong. Sometimes things just happen, and there’s no explaining why."

        "You’re moving forward whether you consciously want to or not. Life has this unbelievably maddening habit of going on even when we think it absolutely shouldn’t."

        "Time had dulled the ache and softened the initial blow. Against all odds, her heart had healed. It might never be entirely whole again, but it was no longer shattered beyond all repair."