Old Souls

         "Benim savaşçılık pratiğim dört ilkede özetlenebilir. Birincisi: Yalnız zafer kazanana saldırırım, gerekirse zafer kazanmasını bekleyerek.          İkincisi: Kendime hiçbir müttefik bulamayacağım, tek başıma kalacağım ve yalnız kendi adımı tehlikeye atacağım şeylere saldırırım... İnsanların önünde, tehlikesiz tek bir adım bile atmadım; budur benim doğru davranış ölçütüm.          Üçüncüsü: Şahıslara saldırmam; onları genel ama gizlice yayılan ve yakalanması güç bir tehlike durumunu görünür kılmak için bir büyüteç gibi kullanırım. Böyle saldırdım David Strauss'a; daha doğrusu miladı dolmuş bir kitabın Alman eğitimindeki başarısına; bu kültürü suçüstü yakalamıştım. Wagner'lere böyle saldırdım; daha doğrusu rafine olanı zengin olanla, geç geleni büyük oalnla karıştıran kültürümüzün sahteliğine, içgüdü karmaşasına.          Dördüncüsü: Her türlü şahsi farklılığın dışlandığı, geçmişinde kötü deneyimler bulunmayan şeylere saldırırım yalnızca. Aksine, saldırmak benim içi

Blogda alışık olduğumuzun aksine, yazıya kitabın konusuyla giriş yapabileceğim bir kitap değildi. Bir olay örgüsü olmadığından buna ne kadar uzun bir giriş yapılabilir, ondan da şüpheliyim ya, neyse. Günlük hayatımızda vücudumuzda gerçekleştirdiğimiz en ufak değişikliklerin – hareketlerin - düşüncelerin aslında ne kadar karmaşık olduğunu, bazen bilimsel bazen de normal konuşma diliyle anlatan bir kitaptı. Okurken aklınızdan, beyin bu kadar şeyi kendi kendine nasıl yapıyor, sanki büyük bir şirketi yönetiyormuş gibi, benzeri düşünceler geçiyor. Belki normalde okuduğunuzda inanmayacağınız şeyler bilimsel bir dille açıklandığında çok daha inandırıcı bir hal alıyor bu kitapta. Her bölümde aynı konu çerçevesinde birçok örnek verilmesi hoştu, o kadar bilgi arasında ilgiyi canlı tutuyordu. Bazı yerlere serpiştirilmiş resimler de dikkat çekiciydi, kesinlikle incelerken çok vakit geçirdim. İlk bölüm, “KAFAMIN İÇİNDE BİRİ VAR AMA O BEN DEĞİLİM”, beynin fiziksel özelliklerini açıklamakla başl