157, Dava - Franz Kafka

        Bir sabah bir adam Josef K.’nın odasına gelerek onun tutuklandığını söyler. Neden tutuklandığını açıklamazlar ancak normal hayatına devam edip işine gitmeye devam edebileceğini söylerler. Kendi neden tutuklandığını/dava edildiğini bilmese de hayatındaki herkes bu davadan haberdardır. Onunla aynı pansiyonda kalanlar, çalıştığı bankadaki iş arkadaşları, ailesi, sokaktaki insanlar bile. Ama Josef bir suç işlemediğinden emindir, bu nedenle etrafında olan biteni pek umursamaz.

        İki hafta sonra Pazar günü mahkemeye çağırılır. Davasının görüleceği bina şehir dışında izbe bir yerdedir, içinde enteresan insanlar yaşamaktadır. Yargıç yoktur, kendini alaya alan birçok memur davasını görecektir. Sinirlenir, onlara aklına geleni söylemekten çekinmez.

        Josef K.’nın amcasının olayı duyup şehre gelmesiyle yeğenine yardım edebilecek kişilerle görüşür. Avukat, fabrikatör, ressam, rahip derken ne olduğu belli olmayan bir dava için birçok karakter kitaba dahil olur.

        Kitabın önsözünü okuyup da Kafka’nın öldükten sonra tüm eserlerinin yok edilmesini istemesi beni şaşırtmıştı. Arkadaşının bu isteğine karşı gelen Max Brod’un “Dava” kitabını toparlayıp bastırması beni daha da şaşırttı.

        Daha önce okuduğum Kafka kitaplarından hem farklıydı hem de farklı değildi diyebilirim. Olay akışı ve absürtlük konusunda Kafka’nın olduğunu tahmin edebileceğim bir kitaptı ama ne kadar anlamaya çalışsam da yerlerine oturtamadığım yerleri olan bir kitaptı. Belki yazar tarafından tamamlanmadığı içindi, bilemiyorum. Kitap hakkında birkaç kişinin yorumlarını görmeseydim yine de tam anlayamazdım diye düşünüyorum. Yine de, tüm bu anlamamazlığımın içinde ciddi bir sistem eleştirisi olduğunu da görmezden gelemem. Herkesin her okuduğunda farklı bir anlam çıkarabileceği Kafka eserlerinden biriydi.

        "Kimsenin canını sıkmasına izin verme ve sana doğru gelen şeyi yap."

        "Aslında kendilerinin de hiç anlamadıkları şeylerden konuşuyorlar. Kendilerine bu kadar çok güvenmeleri aptallıklarından."

        "Adalet rahat olmalı, yoksa terazi sallanır ve adil bir hüküm verilemez."

        "Demek mahkeme bu şekilde çalışıyor. Suçsuz insanları yargılamakla kalmıyor, bir de üstüne olan bitenlerden habersiz bırakarak yargılıyor onları."